Dit is het moeilijkste uur uit heel mijn leven.
Dit is het laatste vaarwel van een man en een vrouw.
Niets dat ik nu nog aan jou zou kunnen geven
dan mijn hart, maar dat was altijd al van jou.

Dit is het laatste moment van ons twee samen.
Nu kennen wij voor elkaar geen verwijt.
Nooit was je mijn zo vertrouwd
als vandaag nu mijn ziel om je rouwt.
Nu alles voorbij is, voor altijd.

Als jij, heel misschien
Ooit mij weer zult zien
Denk dan, als het kan
nog alleen aan de tijd vol genegenheid.

Want zo was het laatste moment van ons twee samen.
Toen kende wij allebei voor elkaar geen verwijt.
Nooit was je mij zo vertouwd
maar mijn hart is van binnen zo koud
nu alles voorbij is, voor altijd.

Theo (avondwake en uitvaartmis)

Lieve mama

Je hebt me leren spelen, eten, drinken, lopen en fietsen.
Je bracht me naar school en stond voor me klaar om me te overhoren bij moeilijke proefwerken.
Je steunde me toen ik ging zingen net als jij dat deed.

Zelfs de laatste jaren leerde ik nog van jou.
Je stond zo positief in het leven. Ik heb daar veel bewondering voor.
Je hebt me geleerd om positief in het leven te staan, ondanks dat dat soms niet meevalt.
Te lachen om de mooie dingen en je niet schuldig te voelen omdat er iemand ziek is, het maakt je sterk.
Zoals die keer dat je in de bus zat en alleen maar oe woe oe riep en we niet snapte wat je bedoelde en dat bleek dat je je een indiaan voelde met die band om je hoofd.
Mama bedankt voor alles wat we van je hebben mogen leren
Je hebt een speciaal plekje in ons hart.

Nicole (avondwake en uitvaartmis)

EERSTE LEZING

Ik hou van de mensen die leven rond mij
Ik hou van de vreugde en zo komt de vreugde tot mij
Ik hou van de vriendschap en zo pluk ik de sterren
en mijn dag is vol zaligheid.

Ik hoef niets te bezitten om van alles te genieten
Er is zoveel als ik naar de kleine dingen kijk
en naar gewonen eenvoudige mensen
Er zijn zoveel verrassingen en zoveel wonderen
die ik ontdek met de ogen open en de ogen toe

ER ligt in alle dingen een souvenir van een verloren paradijs
Dit kunnen zien dat is de levenskunt
Ik weet dat het niet eenvoudig is om in de hemel te komen
Maar zeker dat het onmogelijk is
Als de hemel niet in mij komt.

De hemel moet op aarde beginnen
Overal waar mensen vrienden zijn
En waar de goedheid van hand tot hand
Met vreugde wordt doorgegeven

Maar er zijn wolken aan ieder hemel
Leven is een boeiend avontuur met God en de mensen
In een wereld van licht en duisternis

Ik wil niet de held zijn en niet de martelaar
maar de kleine kabouter die de vergeten bloemen plukt
en lacht om de groten der aarde
die zetelen op macht en rijkdom

Ik hou van de mensen die leven rond mij
Ik hou van de vreugde en zo komt de vreugde tot mij
Ik hou van de vriendschap
en zo pluk ik de sterren en is mijn dag vol zaligheid.

Tamara (avondwake)

Iets om even bij stil te staan

Leven-dood,
Vreugde-Verdriet,
Liefde-Haat.
Een kind ontvangen-een kind verliezen
Eten-drinken
Feliciteren-condoleren

De normale dingen van alle dag, die pas betekenis krijgen als je er mee wordt geconfronteerd.
Van hoe dicht moet je het meemaken, om dit te beseffen.
Deze week was voor ons allen zo onwezelijk, een nieuwe wereldburgers verwelkomen en tevens afscheid nemen van een vriendin en kennis van ons.
Ongeveer 29 jaar geleden leerde we Riet kennen en namen haar in onze familie op.
Het meisje (vrouw) uit het Limburgse Beek, met in haar stem de zachte G.
De G van geborgenheid, voor man en kinderen.
De G van gezelligheid, voor een ieder die bij haar over de vloer kwam.
De G van genegenheid, die wij allen nu tot uitdrukking willen brengen door hier, vandaag bij dit afscheid aanwezig te zijn.
Laten we hier zo dadelijk vandaan gaan met het geloof, dat we eens weer samen zullen zijn.
En de hoop, dat Riet ons boven zal willen begeleiden in ons verdere leven.
En de liefde, voor en met elkaar, om de kracht te kunnen vinden, om met z'n alle door te gaan.
Riet bedankt voor de fijne tijd hier, en dat je mag rusten in vrede. Amen.

Henk Burgers (avondwake en uitvaartmis)

Lieve Riet

We moeten nu verder zonder jou en dat doet pijn.
Je was er altijd voor mij, in goede en in slechte tijden.
Je had altijd een luisterend oor, ook op het laatst.
Ondanks al jouw ellende bleef je intresse houden in andere mensen.
Uren konden we met elkaar kletsen toen je nog goed kon praten en als we elkaar later weer tegen kwamen kletste we gewoon verder.
We hadden heel veel raakvlakken en dat maakte onze vriendschap zo intens.
Mijn hartsvriendin is er niet meer en ik ben ontroostbaar.
Ook al heb ik veel voor je kunnen doen, het was toch niet genoeg voor mijn gevoel.
Dapper heb je gestreden maar helaas de strijd moeten verliezen.
Het is niet eerlijk dat we jou weg moeten geven aan het hiernamaals, wij hebben jou veel harder nodig, vooral Theo, Nicole en Tamara.
Ooit zullen we elkaar weer zien en reken maar dat we weer met elkaar zullen kletsen zoals in oude tijden.
Ik verheug mij daarop.
Rust zacht en weet dat ik er altijd zal zijn voor jou gezin.

Veel liefs Monique.

Monique (avondwake en uitvaartmis)

We zijn hier bij elkaar op een dag die we zo langmogelijk hebben proberen uit te stellen.

We willen iedereen bedanken, zonder namen te noemen.
Voor de steun die we hebben ontvangen voor de medische begeleiding, de verzorging en de trouwe bezoekjes die we mochten ontvangen.
Ook voor hen die de confrontatie met het onvermijdelijke moeilijk vonden, het is goed zo.
De deur zal voor iedereen open blijven staan om ons te bezoeken en na te praten over de dingen die zijn gebeurd.
We hebben veel warme mensen in ons hart gesloten.

Bedankt daarvoor.

Theo (crematorium)